محمدرضا مهدوی کنی در سال 1310 در قریه کن (حومه تهران) به دنیا آمد.

وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در کن و تهران و 3 سال دروس حوزوی در مدرسه علمیه مرحوم برهان، عازم قم شد.

وی تا سال 1340 در محضر استادان مبرز آن زمان همچون حضرات آیات: حاج شیخ عبدالجواد سده‌ای (جبل عاملی)، شهید صدوقی، سلطانی، مجاهدی، رفیعی قزوینی، شعرانی، علامه طباطبایی، آیت‌الله العظمی بروجردی، امام خمینی (ره)، آیه‌الله العظمی گلپایگانی تلمذ کرد.

با درگذشت آیت‌الله بروجردی، وی به تهران بازگشت و در ادامه مبارزات خود علیه طاغوت که از 18 سالگی و در زمان آیت الله بروجردی شروع کرده بود، در نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی(ره) شرکتی فعال و موثر داشت و انواع شکنجه‌ها، زندان‌ها و تبعیدها را به جان خرید.

آیت الله مهدوی کنی پیش از پیروزی انقلاب از سوی حضرت امام (ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد و پس از پیروزی نیز عهده‌دار مسؤولیت‌‌های حساس و گوناگونی نظیر سرپرست کمیته انقلاب اسلامی، عضو شورای نگهبان، وزارت کشور در زمان نخست وزیری شهید رجایی و شهید باهنر، نخست وزیری پس از شهادت رجایی و باهنر، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، مسئول ستاد رسیدگی به مناطق جنگ زده، عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست مرکز رسیدگی به امور مساجد شد.

برخی از مسئولیت‌های کنونی آیت الله مهدوی کنی:

    دبیری جامعه روحانیت مبارز تهران

    رئیس دانشگاه امام صادق (ع)

    عضو مجلس خبرگان رهبری

    تولیت مدرسه علمیه مروی تهران؛ از سوی حضرت امام خمینی(ره)

از وی آثاری از جمله؛ نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی، اصول و مبانی اقتصاد اسلامی در قرآن، بیست گفتار  و شرح دعای افتتاح منتشر شده است.

آیت‌الله مهدوی کنی در سال 1389 با اخذ 63 رأی موافق رسماً به عنوان رئیس مجلس خبرگان رهبری و برای مدت 2 سال انتخاب شد